Open source speelfilm

Ik zie, ik zie de wereld van "open source" steeds groter worden. Linux is groot geworden op basis van open source, E-bay is mede omdat allerlei gebruikers meedachten en bouwden groot geworden etc. En ik was laatste op het congres Creative Capital en daar liepen veel creatives rond. Toen dacht ik: samen een verhaaltje maken, een boek bijvoorbeeld, wordt ook al wel eens gedaan, maar zou het ook mogelijk zijn om een "open source speelfilm" te maken? Een groep mensen maakt eerst samen een verhaal, stemt af hoe de hoofdpersonen er uit zien, iedereen gaat bijvoorbeeld op zoek naar een roodharige vrouw met een groen t-shirt van rond de 30 en iedereen maakt vervolgens een scene. Iemand plakt ze aan elkaar en voila, een film is klaar. Omdat alle achtergronden anders zijn, moet het maar een road-movie worden, lijkt me... Zou het mogelijk zijn en zou de film dan leuk zijn om naar te kijken?

Soorten creativiteit

Ik zie, ik zie een verwarring rondom het woord creativiteit. Het woord heeft verschillende betekenissen, afhankelijk van wie je spreekt. Veel mensen vinden mij creatief, ikzelf vind dat ook en dan bedoelen we dat mijn denken vrij creatief kan zijn. Iemand zei me eens "Maar je hebt helemaal geen creatieve opleiding", waarmee een kunstacademie bedoeld werd. Die levert blijkbaar creatievelingen af, niet voor niets heet alles waar kunstzinnige creatie bij komt kijken "de creatieve sector". Het congres "The creative capital" dat ik vorige week bezocht, ging erg over die creatieve sector, een sector die Amsterdam als "creative city" zo graag aan haar wil binden. Volgens de statistieken behoor ik niet tot die sector, terwijl mijn baan als business innovator zeer creatief van aard is, ik bedenk nieuwe business-concepten voor mijn werkgever.
Als je googlet op creatief of creativiteit, gaan de eerste links over fröbelcreativiteit, workshops bloemschikken en andere leuke hobbies met je handen, waarbij je iets creëert. Lastig dus dat woord.
Daarnaast zijn dichters, sommige schrijvers en sprekers, reclametekstenschrijvers en veel slagzinwedstrijdwinnaars heel creatief met woorden, weer een andere soort creativiteit. Misschien moeten we daarom spreken van artistieke creativiteit, conceptuele of business creativiteit, grafische creativiteit en linguistische creativiteit.
Van nu af aan noem ik mezelf in elk geval "business creative"...

Laptop voor dames

Ik zie, ik zie iets moois! Wellicht een niche, maar wel een prachtige niche. Naast mijn mooie Xelibri8, een sieraad waar je mee kunt bellen, wil ik nu ook de Tulip Ego, een laptop die er uit ziet als een handtas die een waar je mee kunt laptoppen. Mooi, heel mooi!

Gevulde iPod

Ik zie, ik zie dat de iPod en andere mp3-spelers razend populair zijn. Ik zie ook dat veel mensen lui zijn en altijd op zoek naar gemak. Waarom verkoopt dan niemand voorgevulde iPods? De iPod met de radio2 - top 2000, een jazz iPod, een Nederpop iPod etc. Wel voor een meerprijs natuurlijk, want het scheelt een hoop gedoe. Instant satisfaction, koop en luister direct!
Nawoord: vanuit de artiest is er al wat op dit gebied: de U2-iPod, een Robbie Williams Greatest Hits-memorycard, maar da's natuurlijk niet vanuit de gebruiker gedacht...

Ideeënbus voor betrokken burgers

Ik zie, ik zie om mij heen de woorden "open source" en "co-creation" steeds meer gebruikt worden. We leven, dankzij het internet, in een maatschappij waar de burger, de werknemer, de TV-kijker en de consument steeds vaker invloed heeft en participeert in zaken waar zij vroeger passief op reageerde. Linux en E-bay zijn groot geworden dankzij een grote groep betrokken vrijwilligers, hele TV-formats zijn gebaseerd op invloed van de kijker en Doritos betrok het tortillachips-etende volk bij het vinden van een naam voor een nieuwe smaak (dit heette vroeger een prijsvraag en ging met briefkaarten en slagzinnen, als kind heb ik er heel wat ingevuld ;-).
Bij Nike kun je zelf bepalen hoe je sportschoenen er uit moeten zien, je kunt met je digitale foto's allerlei unieke producten bestellen, van t-shirts tot armbanden en in bedrijven kunnen werknemers steeds vaker meedenken met een vraagstuk dat op intranet staat onder het mom van "oproep tot meedenken", een "omgekeerde ideeënbus" heet dat. Het enige dat nodig is, zijn betrokken mensen, een handig tool en een bijbehorend verwerkingsproces. Bij mijn organisatie heb ik zojuist een dergelijk tool geimplementeerd.
Nu heeft elke stad en dorp waarschijnlijk veel betrokken burgers met ideeën hoe hun leefomgeving verbeterd kan worden. Maar die kan de burger nog niet echt makkelijk kwijt. Mijn e-mail aan de wethouder van verkeer in Amsterdam met de suggestie om Smarts vrij te stellen van parkeergelden, wacht al twee jaar op reactie..
Daarom stel ik voor dat steden als Amsterdam, maar ook bedrijven, een ideeënbus op hun website zetten, waar betrokken burgers hun suggesties in kwijt kunnen. Een simpel selectieproces kan zorgen dat de ideeën bij de juiste afdelingen terecht komen, deze ideemanagementsystemen zijn er in overvloed. Een cultuur die open staat voor suggesties van buiten, van burgers of klanten, is hiervoor natuurlijk wel een vereiste.

Waarom dertigers voor zichzelf beginnen

Ik zie, ik zie in mijn omgeving veel hoogopgeleide dertigers die voor zichzelf beginnen. Ik weet niet of het er meer zijn dan normaal, maar opvallend vind ik het wel en ik heb me afgevraagd of hiervoor een verklaring te vinden is. Mijn theorie is de volgende:
1) de dertigers van nu zijn met veel voorspoed opgegroeid, kregen alle kansen zich te ontwikkelen. Erasmus-uitwisselingsprogramma's, bijbaantjes en Lonely Planets boden ons kansen iets van de wereld te zien, leerden ons op eigen benen te staan alvorens we gingen werken.
2) Toen we aan onze loopbaan begonnen kregen we ook weer veel kansen en verantwoordelijkheden, mede door de internet-boom. Alles was leuk, en als het even niet leuk meer was, namen we toch een sabbatical? Het zelfvertrouwen van deze generatie is daarom groot.
3) Maar nu, na 6-10 jaar gewerkt te hebben voor een baas, enkele carrierestappen verder, zitten er nog erg veel veertigers en vijftigers in de organisatie, die er nog wel even zitten. De grote vaart is er een beetje uit. Terwijl we inmiddels wel weten waar we goed in zijn, we hebben inmiddels een vak geleerd en kunnen wat.
4) Daarnaast zie ik dat veel externe adviseurs en ICT-ers precies weten wat ze per uur kosten voor hun klant en wat ze krijgen aan salaris en extra's en vaak is deze verhouding scheef. En dan is het een gemakkelijk rekensommetje..
5) Tot slot is innovatie en ondernemen in, voor jezelf beginnen is hip en geeft status en de economie trekt weer aan.
6) En de vrijheid om je tijd zelf in te kunnen delen lonkt, zeker als er kinderen zijn of komen, zoals bij veel dertigers.

Dus volgens mij verklaren bovenstaande zes factoren de grote groep startende dertigers. Ik zie graag de reacties van startende dertigers!

Iedere faculteit zijn eigen kennismarketeer

Ik zie, ik zie dat universiteiten steeds bedrijfsmatiger moeten gaan denken. Ze hebben twee primaire producten, onderwijs en onderzoek, waarbij vooral het product "onderwijs" wordt flink vermarkt, zeker sinds de BA/MA-structuur. Het succes van elke faculteit wordt nu als volgt gemeten: voor onderwijs telt het aantal binnengehaalde studenten en voor onderzoek telt het aantal publicaties. Of ze ook gelezen worden, of zinvol zijn, dat is geen issue. Ik zie ook dat er naast de producten van wetenschappelijk onderzoek ook veel interessant onderzoek door studenten (denk aan de afstudeerscripties) wordt gedaan, dat mogelijk geinteresseerde lezers nauwelijks bereikt.
Ik zie dan ook mogelijkheden voor een marketingfunctie die de output "gegenereerde kennis" van de faculteit vermarkt. De kennis gaat nu naar wetenschappelijke artikelen, belangrijk voor de onderzoeker, maar slecht toegankelijk voor mij, en in scripties en papers van studenten. Waarom niet deze kennis, bewerkt door de marketeer, aangeboden in een elektronische nieuwsbrief aan:
a) zij die dit willen of
b) zij die hiervoor willen betalen of
c) alumni, als extra service van je eigen alma mater.
Ikzelf zou bijvoorbeeld graag op de hoogte blijven van alle onderzoeken die de universiteiten (en hun studenten!) doen op het gebied van innovatie. Nu moet ik zelf op zoek en alle websites van de universiteiten langs, waar soms scripties on-line worden aangeboden. Het product "onderwijs" heeft toch ook een marketeer die de faculteit aanprijst en neerzet in de markt, doelgroepen zoekt, de communicatie daar op afstemt, etc?
Op die manier kan er structureel geld verdiend worden met de resultaten van het onderzoek en kan de band tussen de kennisinstelling en het bedrijfsleven weer worden aangehaald.
Of zie ik dit verkeerd?

Fruit voor vandaag

Ik zie, ik zie in de supermarkt regelmatig harde peren, avocado's en kiwi's liggen, die nog enkele dagen moeten rijpen, terwijl ik vandaag iets wil maken met een zachte peer, avocado of kiwi. En dan word ik dus niet bediend door mijn supermarkt en moet ik naar een andere winkel met wel rijp fruit of mijn recept aanpassen. Onhandig. Waarom niet twee vakken, een vak met avocado's voor vandaag en een vak met avocado's "die nog even moeten liggen". Maak voor mijn part de avocado's voor vandaag een dubbeltje duurder, ik wil ze immers graag kopen!

Creatieve beloning voor vrijwilligers

Ik zie, ik zie in Den Haag een fantastisch initiatief. Den Haag heeft namelijk een
organisatie HOF, Promotie Haags Vrijwilligerswerk. Deze organisatie "informeert, ondersteunt, adviseert, traint, werft, faciliteert, bindt en beloont vrijwilligers", zoals op de website is te lezen.
Het is onduidelijk of HOF commercieel is of van de gemeente.
De beloning gaat zeer creatief: elke vrijwilliger kan via de organisatie waar hij/zij voor werkt een vrijwilligerspas krijgen en daarmee ook het kwartaalblad Applaus Magazine. Het informatiemagazine staat vol aanbiedingen, kortingen en vrijkaarten voor gebruikers van de Haagse vrijwilligerspas, maar liefst 35 per kwartaal. Petje af voor de stad Den Haag!
En beste gemeente Amsterdam, zie ik hier een interessant initiatief dat ook hier zou kunnen werken, onder het mom "beter goed gejat, dan slecht verzonnen"?

Herinneringsarmbanden

Ik zie, ik zie een enorme nieuwe markt opkomen, dankzij de digitale camera, waarbij op internet unieke en gepersonaliseerde dingen besteld kunnen worden. Mijn eigen idee begon zo: in oktober 2002 was ik voor het eerst in New York. Ik zag daar overal armbanden, bestaande uit schakels met daarop leuk afbeeldingen, in allerlei categorieën, NY, katten, auto's, stripfiguren, Van Gogh, etc. Ik kocht er één met New York-plaatjes, aangezien ook ik na een eerste bezoek dol was op de stad. Met mijn collega Maud, die net als ik ook van fröbelen houdt, heb ik toen bedacht om zelf zulke armbanden te maken. "Stuur mij uw foto's en ik stuur u een zeer persoonlijke armband terug!" Leek me een aardige propositie...
Alle sieradenwinkels in Amsterdam en Mauds dikke crea-catalogus hebben we afgezocht naar schakels waarin we de fotootjes konden bevestigen, maar zonder resultaat. Tijdens mijn volgende bezoek aan New York heb ik navraag gedaan in de sieradenwinkel die de armbanden verkocht. De sieradenhandelaar vond het een goed idee, maar kon me niet helpen. Daar is het toen bij gebleven.
En wat kom ik nu hier tegen? Hetzelfde idee, maar nu op de markt, leuk!
En ook briljant: je eigen persoonlijke confetti van Confoti. En dit is nog maar het begin, want als iets laagwaardigs als confetti ge-upgrade kan worden, zie ik de personalisatie-markt héél groot worden...

Een blokje Europa

Ik zie, ik zie een lage betrokkenheid van de Nederlandse burger bij Europa. De verkiezingen kennen altijd een zeer lage opkomst, niemand kent de europarlementariers en vooral de fraude met de onkostenvergoeding wordt breed uitgemeten in de media. Terwijl steeds meer aspecten van ons leven door Europa worden bepaald, komt de overheid met een PR-campagne "Europa, best belangrijk".
Ik zie ook dat de macht van de media zeer groot is, wat wij zien en vinden, wordt sterk beinvloed door wat de media ons laat zien. En, onbekend maakt onbemind.
Waarom, vraag ik me dan af, is er niet in elk journaal een blokje "vandaag in Brussel besproken"? Er wordt toch veel vergaderd? Dat moet toch gaan over dingen die ons, mits goed gebracht, ons interesseren? Ik zie dus een soort "Den Haag Vandaag" voor me, maar dan in het journaal van 19.30 en 20.00 uur, in het klein en kort. Volgens mij heeft dat invloed op onze kennis over en interesse in Europa. Of zie ik het verkeerd?