Meerdere inkomstenbronnen

Ik zie, ik zie steeds meer mensen die niet meer gewoon vijf dagen in loondienst werken voor hun maandelijkse inkomsten. Veel van de jongere werknemers kiezen heel bewust voor minder dan 5 dagen werken omdat ze vinden dat er meer is in het leven dan werken. Niet eens omdat ze één of meerdere dagen willen zorgen voor hun kind (dat bij vrouwen dat niet meer dan normaal wordt gevonden, en bij mannen heel stoer "een pappa-dag" heet) maar meer omdat ze een "ik-dag" willen. Gewoon, leuke dingen doen. En soms leuke dingen doen die ook nog geld opleveren.

Want ik zie, mede dankzij internet, allerlei nieuwe inkomstenbronnen voor de particulier. Mijn inkomstenbronnen zijn bijvoorbeeld:
1. werken in loondienst (nog even, zie Ik word starter!)
2. af en toe een handeltje drijven in sieraden uit New York
3. koken bij mij thuis voor buitenlandse toeristen via Like-a-local.com
4. mijn mening geven in allerlei "voice-of-the-customer" klantenpanels
5. nadenken over nieuwe producten voor bedrijven (Imaginators)
6. advertentieruimte verhuren aan Google op dit blog
En ik denk erover om mijn huis te verhuren...

En wat denk je van marktplaats.nl en eBay, twee sites waar ook al menige particulier een leuk zakcentje bijverdient. Het weekblad Intermediair wijdde er al een artikel aan. Menig stewardess op intercontinentale vluchten handelt in Indiase stoffen en andere exotische waar heb ik me laten vertellen.

Ook gevonden op het net:
De man die reclame op zijn voorhoofd liet tatoëren. En een vrouw die haar zwangeren buik aanbiedt. En Jason Kottke heeft de lezers op zijn blog een bijdrage te leveren zodat hij zijn baan kan opzeggen en full-time kan bloggen.

Mijn verschillende inkomstenbronnen zijn nog lang niet gelijkmatig verdeeld, maar ik kan me best voorstellen dat de verhouding over enkele jaren anders ligt dan nu. Hoe zou de belastingdienst met deze trend omgaan? Zouden ze het ons gemakkelijk maken om al die verschillende inkomens op te geven?
Naschrift 14-9-2005: trendwatching.com doopt spot de trend ook en noemt hem minipreneurs.

Proeven en proefwerken

Ik zie, ik zie dat Italië echt het land van de kleine kwalitatief goede hoeveelheden is en dat Nederland meer een land van de kwantiteit is. Immers, wij eten geen pasta met saus, maar saus met pasta, waarbij er van alles in de saus zit. De Italianen eten pasta met een klein beetje, echt lekkere, maar hele simpele saus. De koffie, wij drinken mokken vol, de espresso in Italië is echt een heel klein kopje en dan nog maar tot een derde vol soms.
Terwijl ik daarover lag na te denken op het strand in Italië kwam ik tot de conclusie dat we niet echt goed kunnen proeven en dat we dat ook nooit geleerd hebben.
Ik herinner me nog het fragment uit Jamie Oliver's TV-programma Fifteen, waarin de kandidaten voor een selectietest iets moesten proeven en dan de smaak beschrijven. Dat ging de meesten erg slecht af.
Ik las laatst het boek Denken als Leonardo da Vinci, waarin na een beschrijving van zijn leven en zijn genialiteit zeven DaVinciaanse principes werden beschreven. De voortdurende verfijning van de zintuigen was er één van. De andere principes lees je hier.
Hier in Nederland kennen we voornamelijk wijnproef-avonden, meestal bedoeld om je wijnen te laten kopen, niet om je proefvermogen te verhogen. Ik heb ook wel eens gehoord van bierproef-avonden, champagneproef-avonden en zelfs tequilaproef-avonden, maar kunnen we dat wel? En hoe vaak eten we niet zonder stil te staan bij de smaak ervan?
Johannes van Dam, de culinair recensent van Het Parool, die elke week een Amsterdams restaurant bezoekt en zijn ervaringen beschrijft noemt zijn werk heel terecht proefwerk. Hij beschrijft gerechten met woorden waarvan ik helaas soms geen idee heb wat hij bedoelt: "de tuinbonen smaken wat erg zwak", "een geraffineerd spel van structuren en smaken"...
Ik zie daarom een nieuw vak voor me op het middelbaar onderwijs, Proeven, voor me. Elke week een uur producten proeven en leren beschrijven. Eventueel te stoppen als thema onder Biologie of Scheikunde of Maatschappijleer.
Waarom besteedt een school wel aandacht aan de vaardigheid taal en spreken (spreekbeurten, opstellen), kijken (o.a. bij tekenen), en een beetje aan luisteren (naar elkaar en naar vreemde talen), een beetje aan voelen (handvaardigheid), maar niet aan proeven?
Daarom, elke week een uur Proeven. De les bestaat uit het proeven van vijf verschillende appels, kazen, olijfolie, honing, yoghurt, vis, couscous, etc en het beschrijven van de smaken. De leerdoelen zijn leren de verschillen te beschrijven, ze te waarden, je proefvermogen te verhogen en je eigen smaak te ontwikkelen.
Wellicht willen leerlingen juist graag zelf iets mee nemen van huis, hun lievelingseten of iets uit hun eigen cultuur om te laten proeven door hun klasgenoten.
Werken we ook nog aan wederzijds begrip en waardering voor andere culturen.
Als proefwerk moeten de leerlingen iets blind proeven, juist beschrijven en herkennen.
Volgens mij worden wij Nederlanders daar een beter en genuanceerder mens van. Wat zou minister Verhoeven er van vinden?
Nawoord 5 november 2005:
Ik zie, ik zie dat Iens, de onafhankelijke en betrouwbare restaurantgids, samen met kookstudio De Laurier "Iens Proevers Academy voor kinderen". Het doel is de ontwikkeling van smaak en de essentie van ingrediënten te laten (her)ontdekken en bij te brengen.

Ik word starter!

Ik zie, ik zie al enige tijd in de spiegel een jonge ondernemende vrouw die het best zelf eens wil gaan proberen. Die uit die loondienstbaan wil stappen en haar eigen ideeen op haar eigen manier aan de man wil brengen. Na weken van twijfel, heb ik onlangs het besluit genomen. Per 1 januari 2006 zeg ik mijn veilige en comfortabele baan bij de bank op en word ik een starter. Mijn vele ideeën en mijn kennis van het ontwikkelen van innovaties wil ik in een dienst gaan gieten.
De hele vakantie voelde me besluit goed en bij terugkomst lees ik twee dingen die me steunen in mijn besluit:
1. Op het blog dat ik lees over innovationtools, staat de vraag "What are the characteristics of ideal idea generators?", gevolgd door drie antwoorden:
Ideal idea generators:
Can start a conversation with strangers,
Have the ability to accept ambiguity and vagueness, and
Ask lots of questions.
Ik bezit alledrie die eigenschappen volgens mij.

2. De Kamer van Koophandel ziet in haar registraties dat startende ondernemer steeds vaker vrouw is.

De concept webtekst folder was al gereed en door velen gereviewd, nu de rest van de voorbereiding nog. Kamer van Koophandel, here I come, another entrepreneurial woman for your statistics.

Vakantie!

Ik zie, ik zie twee vliegtickets naar Genua voor me en twee retourtickets vanaf Nice, twee leuke campings aan de Ligurische kust en een ticket voor vier nachten op de de EasyCruise van Stelios Haji-Ioannou. Ik zie vakantie! Ik zie geen PC-tje om te bloggen. Ik zie wel veel mogelijkheden voor inspiratie.

Dus tot over drie weken!

Uitbreiding van de doe-het-zelf branche

Ik zie, ik zie een branche, die de Doe Het Zelf branche heet, in het Engels DIY. CBS kent deze branche onder categorienummer 5246: Doe-het-zelf zaken: Detailhandel in winkel in doe-het-zelf artikelen.
Deze indeling omvat de volgende SBI'93 groepen:
- 52461 Winkels in ijzerwaren en gereedschappen
- 52462 Winkels in verf, verfwaren en behang
- 52463 Winkels in hout en plaatmateriaal
- 52468 Bouwmarkten e.d.

De branche heeft vanzelfsprekend een bijbehorende Vereniging van Winkelketens in de Doe Het Zelf Branche (VWDHZ).
Maar, er zijn toch veel meer activiteiten die we zelf doen?
Activiteiten die we heel vroeger allemaal zelf deden, die in de loop van de geschiedenis zijn uitbesteed aan een vakman/vrouw of machine en die we nu soms weer zelf zijn gaan doen. Of omdat we het leuk vinden (sieraden maken) of omdat we geld willen besparen door het zelf te doen (huis schilderen, kleding maken) of omdat de techniek of apparatuur nu beschikbaar is gekomen voor de consument (wasmachine, broodbakmachine).

Maar waarom heten alle winkels die daar de materialen voor leveren geen doe-het-zelf winkels? De stoffenwinkel, de wol-winkel, de kralenwinkel, maar ook gewoon de supermarkt etc.
Waar ligt de grens tussen gewoon DOEN (dagelijks koken) en bewust ZELF doen (klussen). In beide gevallen ben je er niet voor opgeleid, sta je open voor tips, recepten en klusplannen geschreven door profs, kun je er boeken en tijdschriften over kopen en kan het een hobby zijn.
En waarom breidt een DHZ-merk zijn business niet uit naar andere DHZ-activiteiten? Logische vorm van "brand stretching" lijkt me...