Een database vol straatmeubilair

Ik zie, ik zie dat steden in Nederland steeds meer op elkaar gaan lijken. De commerciële ketens die alom vertegenwoordigd zijn, maken een dagje winkelen in een andere stad niet echt spannend. Dit geldt in mindere mate ook voor buitenlandse steden. Gelukkig verschilt het straatbeeld wel als je kijkt naar huizen, mensen en stadsmeubilair. De banken, lantaarnpalen en vuilnisbakken zijn in elke stad anders. Amsterdam heeft haar paaltje met de drie kruisjes, het Amsterdammertje, tot symbool verheven net zoals de Parijse lantaarnpalen.
Maar zit zo'n mooi ontworpen parkbank ook lekker? En die prachtige nieuwe vuilnisbakken, zijn die wel handig te legen door de Reinigingsdienst?
Het lijkt mij nou leuk - en nuttig - om een website op te zetten met daarop foto's van bijvoorbeeld parkbanken, aangevuld met wat informatie. Later wellicht ook ander straatmeubilair, als vuilnisbakken (zie wikipedia voor een goede opsomming). Zo te zien bestaat dat nog niet. Wel wordt op Belgiumview al het fraais van België in een database gevangen. En een Amsterdammer vertelt iets over Nederland, Amsterdam en de Jordaan. Op die site ook aandacht voor Amsterdams straatmeubilair.
Maar ik zie het volgende voor me: http://www.museumofstreetfurniture.com of zo, met daarop een database van straatmeubilair van over de hele wereld.
Per element een foto, de plaats waar dit element is gezien, eventueel vermelding van materiaal en de naam van de ontwerper, en een kwalitatief oordeel van de gebruiker, dus een 'rating'. Zijn er verschillende soorten gebruikers, bij een prullenbank bijvoorbeeld 'weggooiers' en 'legers', dan worden die functies apart gewaardeerd.
Iedereen moet elementen kunnen toevoegen en je moet op elk facet kunnen zoeken. Een website die groeit door 'user generated content' dus (erg 'hot' momenteel). Een on-line museumcollectie, leuk voor de geïnteresseerde mens, nuttig voor de vakspecialist, de ontwerper en studenten landschapsarchitectuur.

Misschien ga ik het wel opzetten...

Water-indicator in de toilet in de trein

Ik zie, ik zie iets heel onhandigs in de treinen. Iets waar ik me al jaren aan erger en al lang geleden een oplossing voor had bedacht. Laatst zat ik weer in de trein, moest naar de toilet en dacht er weer aan. Ik wil graag mijn handen wassen als ik op het toilet heb gezeten. Nu blinken de trein-toiletten niet uit in schoonheid en hygiëne, maar gelukkig is er bijna altijd zeep en meestal water. Maar regelmatig is er geen water en dan voel je of heel vies, of je staat met zeep-korrels in je handen en de kraan blijft droog...
Het gevolg is dat ik altijd eerst probeer of er water uit de kraan komt. Hiermee verspil ik dus water. Als iedereen dat doet, is het niet gek dat het water regelmatig op is...
Daarom zie ik graag een water-indicator, die aangeeft of er water is. Dan kan ik daar rekening mee houden en zal ik geen water verspillen.
Ik heb het 17 mei aan de afdeling Marktonderzoek van de NS gemaild...

NS-reisplanner op zak

Ik zie, ik zie veel mensen in de trein. Waarschijnlijk veel mensen die elke dag dezelfde route reizen, maar vast ook veel die af en toe in de trein zitten, zoals ik. Die thuis op internet de NS reisplanner hebben geraadpleegd. Maar regelmatig gebeurt er iets ongeplands, waardoor je geplande route vervalt en je een nieuwe route moet plannen. Wat zou het dan handig zijn als je in de trein, bus, op het station, de NS-reisplanner weer even kon raadplegen. Om te weten of je moet rennen op het volgende station, om te weten of je ook anders op je bestemming kunt komen, om te weten op welk perron je aankomt en waar je weer moet instappen, etc. Dat vraag ik nu wel eens aan de voorbijlopende conducteur, maar ik zou het liever zelf opzoeken. Ik zie dan ook een klein apparaatje voor me dat vele treinreizigers in hun (hand)tas hebben zitten. Een dingetje op creditcard-formaat, ietsje dikker, met een eenvoudige interface om een Van-station, een Naar-station en een tijd in te kunnen voeren of op te kunnen zoeken. En natuurlijk een schermje om het resultaat af te kunnen lezen. Ja, ik weet dat dat programma bestaat voor de PDA, maar vele mensen hebben er geen. Internet in de trein is ook nog geen gemeengoed, dus voorlopig zie ik nog wel een aardige afzetmarkt voor die dingetjes. Zouden ze voor 10,- in de NS-kiosk te koop kunnen liggen? Voor heel Europa hetzelfde apparaatje, maar elke land zijn eigen database. Een jaar lang geldig, daarna weggooien? Of kunnen wissen en de nieuwe reisplanner er op laden, maar da's vast duurder. Of, wat ook wel aardig is, die reisplanner in je mobiele telefoon kunnen laden één keer per jaar. Met die interface kunnen we immers al wel overweg. Waarom kan dat eigenlijk niet? Kwestie van geheugen? Doe mij dan maar een reisplannertje voor in mijn tas.
Ik heb het idee op 17 mei aan de afdeling Marktonderzoek van de NS gemaild.

Nabestaanden-service

Ik zie, ik zie een vriendin worstelen met de administratieve rompslomp na het overlijden van een familielid, in haar geval haar moeder. Ze is weken bezig om allerlei praktische zaken te regelen, allerlei instanties te bellen met de mededeling "Mijn moeder is dood. Ze was klant bij jullie, wat nu?" en brieven te schrijven. Ze vindt dit niet fijn om te doen, wordt zeer verschillend behandeld aan de telefoon en komt pas weken later toe aan echt rouwen.
Toen we dit samen bespraken, dachten we, waarom bestaat hier geen service voor, die je dit werk uit handen neemt? We besteden andere persoonlijke rotklussen toch ook uit?
Ik zie een vriendelijke, invoelende, maar doortastende accountmanager voor me, die alle instanties kent, weet waar mensen zoal afgemeld moeten worden en die niet emotioneel gebonden is aan de overledene. Een die na een prettig intakegesprek een of twee keer per week met jou als nabestaande contact opneemt om je de stand van zaken te vertellen.
Niemand weet dat dit onprettig en veel gedoe is totdat je het zelf ervaart. Een uitvaartservice bestaat wel, dus de stap naar een uitbreiding met een administratieve service-propositie hoeft niet al te groot te zijn voor die marktpartijen.
En de service is ook in een "uitvaart"verzekering onder te brengen als extra module. Zoals mijn vriendin zei: "Of ik nou 3 euro per maand betaal aan mijn uitvaartverzekering of 4, dat maakt me niets uit, als je daarmee je nabestaanden ontlast van dit gedoe."
Wellicht zijn er privacy-technische haken en ogen, maar die vallen met een machtiging op te lossen lijkt me.

Het grote bruidenfeest

Ik zie, ik zie veel vrienden om me heen trouwen. De meesten kiezen daarbij toch voor de echte witte trouwjurk, één keer een mooi prinsesje zijn, ook al zijn ze in het dageljks leven geëmancipeerde zelfstandige vrouwen. Voor de meeste mannen is een pak minder spannend en wordt het na de bruiloft ook nog wel gedragen. Ik vroeg me af waarom al die mooie jurken niet vaker dan één keer gedragen worden, er worden toch heel wat euro's aan uitgegeven? Waarom niet bijvoorbeeld met carnaval als bruidje verkleed gaan in je eigen trouwjurk? Of, wat me ook leuk lijkt, een groot trouwfeest voor alle getrouwden die graag nog een keer in hun eigen trouwkleding een lekker feest hebben. We leggen allemaal geld voor een goede band bij elkaar en swingen maar! Ik zie het al voor me, een hele zaal vol witte bruiden met af en toe een gekleurde jurk ertussen. En voor de mannen mag de knellende stropdas al heel snel af ;-)
Met wat viraal marketingeffect, vrienden van vrienden etc, moet er toch wel een bruidspaar of 50 op te trommelen zijn. Wie doet er mee? Ik, als ongehuwde vrouw, werp me wel op als ceremoniemeester...

Alle talen van de stad

Ik zie, ik zie dat een stad als Amsterdam heel veel nationaliteiten kent, maar dat we elkaar te weinig tegen komen. Ik zie ook dat er actieplannen zijn als Amsterdam leeft samen en Wij Amsterdammers, die de integratie moeten bevorderen. De doelen van het actieplan Wij Amsterdammers zijn:
1. het bestrijden van terreur in aanvulling op activiteiten van politie en justitie;
2. het tegengaan van radicalisering;
3. het voorkomen van polarisatie en mobiliseren van positieve krachten.

Goede ideeën worden gevraagd lees ik op de site; nou dan heb ik er natuurlijk wel één:

Een groot zangfestijn waarin alle culturen van de stad allemaal hetzelfde, speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerd lied ten gehore brengen. Het lied wordt in het Nederlands geschreven, maar door iedereen vertaald naar de eigen taal en iedereen mag de muziek op eigen wijze interpreteren. We luisteren dus de hele tijd naar hetzelfde lied, maar steeds anders uitgevoerd en de tekst lezen we mee.
Dan maken er daar een CD-rom van en kunnen scholen het gebruiken om te laten zien dat sommige talen op elkaar lijken en familie van elkaar zijn. Ik zie een wereldkaart voor me, je klikt een land aan en je hoort en ziet het lied in die taal uitgevoerd.
Amsterdam, laat je horen, maar dan met alle talen van de stad!

Naschrift 13-5: Ik heb een reactie van het Meldpunt Goede Ideeën. Het idee wordt volgende week besproken en daarna laten ze me weten of ik het nader moet uitwerken.

Geachte mevrouw Krabbenbos,
Zoals toegezegd in mijn mailbericht van 13 mei jl. is uw voorstel voor een zangfestijn en CD-rom besproken met medewerkers van de Meldpunt Goede Ideeën (MGI). Bij het MGI kunnen Amsterdammers voorstellen doen voor projecten die bijdragen aan actuele zaken als integratie, participatie, emancipatie en burgerschap in Amsterdam. Buiten deze projecten om neemt de gemeente uiteraard ook andere initiatieven op deze gebieden. Het onderwijs neemt daar een belangrijke plaats in. Wij zijn van mening dat een CD-rom zoals u die voorstelt geen verdere toevoeging biedt aan de reeds ontwikkelde initiatieven voor scholen. Ook van het zangfestijn op zichzelf, dus zonder CD-rom, verwachten wij niet dat het een verdere bijdrage zal leveren aan de bevordering van onze doelen. Het MGI zal derhalve uw idee niet verder oppakken en uitwerken.
Wij danken u voor uw initiatief en uw betrokkenheid!

Met vriendelijke groet,

Valérie Jonkhart
Projectmedewerker MGI
Gemeente Amsterdam